Nationaal Argenton (540Km.). Blue Heaven Loft  lukt 36 prijzen Nationaal van 55 gespeelde duiven, nagenoeg 66%. Voor het eerst dit seizoen met drie nachten mand. Voor veel duiven was dat de eerste keer. Het merendeel van de deelnemende duiven (38.788, een stuk meer dan in 2012) moest hier nog aan gewennen. De inrichters zullen nu wel aan hun begeleiders de opdracht gegeven hebben om de duiven te voederen. Intussen vernam ik echter dat er op de nationale vluchten met twee nachten korf een paar afdelingen zijn die gekozen hebben om hun duiven niet te voederen. De discussie hierover is niet nieuw. 

Het probleem om de duiven wel of niet eten te geven is niet zo eenvoudig om op te lossen. De meeste melkers voederen hun duiven op naar de inkorving toe op donderdagavond. Vrijdag, in de loop van den dag, zouden de duiven dan gevoederd worden, bij een tussenhalt in de omgeving van Parijs. De hoeveelheid eten dat men geeft per mand is ook belangrijk en bepalend. Sommige duiven gaan zich een volle krop eten terwijl anderen niet eens de gelegenheid hebben om een paar granen mee te pikken. En geeft men wat te veel blijven de granen onaangeroerd liggen tot ’s zaterdags ’s morgens. Duiven die dan nog een volle krop gaan eten van deze intussen toch wel bezoedelde granen (door mest en houtskrollen) zijn sowieso al uitgeschakeld nog voor de lossing is uitgevoerd. En wat is nu het beste? Geen eten geven of toch wel? We bedoelen natuurlijk op vluchten met twee nachten mand. Misschien hebben de inrichters en afdelingen die de duiven geen eten verschaffen tijdens  het transport naar de lossingsplaats het wel bij het rechte eind?

Heel anders is het gesteld met de watervoorziening. Hier dient geen keuze gemaakt te worden.  De K.B.D.B. voorschriften zijn duidelijk hierin. Alle duiven moeten de gelegenheid krijgen om te drinken tijdens het transport en bij de aankomst op de lossingplaats. Maar vermits dat in veel gevallen ’s avonds laat is of wel ’s nachts, zal dat moeten gebeuren ’s morgens bij ochtendgloren. Het te drinken geven bij onze reisduiven is een omstreden zaak. Nog een paar slokken water kunnen nemen voor dat de manden opengaan vergemakkelijkt het gezwind vliegen op de weg naar huis toe. Punt echter is : krijgen onze duiven wel altijd water te hunner beschikking? Een zeer grote vraag? En is hier wel voldoende controle naar? Toewijding en spontaniteit zijn zeker niet steeds aanwezig bij alle vergezellers. Toch menen we dat de meeste van hen de opgelegde instructies zo goed en zo kwaad mogelijk trachten uit te voeren. Hierover zullen altijd discussies blijven bestaan. Zolang niet alle verzendingen gebeuren met Cabine-Expressen die met zo’n automatisch waterbevoorrading systeem zijn uitgerust.

Het groot aantal duiven op Argenton Nationaal is misschien wel het bewijs dat de leiders van onze K.B.D.B. het bij het rechte eind hebben door het organiseren van 7 Nationale vluchten Zware Halve Fond op evenveel weken achtereenvolgend. De meeste melkers hebben hierop toch positief gereageerd door massaal hieraan deel te nemen, wat het groot aantal duiven ook weerspiegelt.

Volgend weekend is er dan weer La Souterraine Nationaal (576 km. van huis) en de laatste in de rij van zeven  opeenvolgende wekelijkse  Nationale vluchten. Echt benieuwd nu hoeveel duiven deze vlucht zal kunnen halen? Niet iedereen immers ziet het zitten om duiven die slechts 4 nachten voor een nieuwe inkorving op het hok hebben vertoefd, weer topfit te krijgen voor deze nieuwe uitdaging. Toch hebben we het geprobeerd. Met wisselend succes op een vlucht van 576 Km. en  met een ONO wind is dat een zware opdracht geworden voor alle deelnemende duiven (20773). Bij de jaarlingen halen we iets meer dan 50% prijs. Onze oude duiven echter halen niet ons streefdoel, nl. 60% prijs. Nu was de vlucht uit La Souterraine ook geen gemakkelijke  opgave. Het werd meer dan 8-9u vliegen en kampen tegen de soms wel fel blazende ONO wind  in een temperatuur van om en bij de 25 graden Celsius. En vergeten we daarbij ook niet dat in een tijdsspanne van nagenoeg drie weken er vier Nationale vluchten werden afgewerkt, Montluçon (531Km), Gueret (571km), Argenton (540km.) en La Souterraine (576km.). Als ik het goed voor heb is dat toch nog altijd een totaal van 2.218 km? Wie doet het ons na?

De Gele Druppels zijn er terug. Meer dan 40 jaar geleden werden ze op de markt gebracht. Wijlen Prof. Van Grembergen (Universiteit Gent) was de geestelijke vader en uitvinder hiervan. En Georges Smedts uit Walem, een goede vriend van de Prof., de promotor. Professor Van Grembergen kwam bij ons een paar maal op bezoek om na te gaan hoe wij, in de jaren 1970, het klaar speelden om bij de Nationale Kampioenen te behoren op de Grote Fond en dat met slechts 9 weduwnaars. Het was bij één van deze bezoeken dat de Prof. ons aanraadde om wekelijks zijn gele druppels te gebruiken, op basis van Trypaflavine. Deze druppels  waren effectief en afdoend werkend tegen Tricho, bovendien boden ze ook een bescherming van de bovenste luchtwegen. Waarom deze vloeistof nadien uit het circuit verdween is en blijft voor mij een raadsel. Ze zijn nu echter opnieuw voorhanden en verkrijgbaar bij mijn Veearts Dokter Raf Herbots uit Velm (Sint-Truiden). Een waarschuwing echter. Wees voorzichtig hiermee, want je gaat zeker heel wat kledingstukken naar de vaantjes helpen. Iedere druppel of lekje dat wordt weg gezwikt en op je kleding terecht komt, gaat hier nooit meer vandaan. Hoeveel hemden,broeken, stofjassen ik destijds hiermee bezoedeld heb, is bij benadering niet te schatten, met ruzie in het huishouden daar nog boven op als gevolg hiervan. Mijn 9 weduwnaars van destijds kenden het flesje zo goed dat als ik hiermee op het hok verscheen er telkens een paar duiven waren die begonnen te braken en dat nog voor ik hen in de handen wou nemen. Alleen maar het zien van dit flesje  maakte hen allergisch hiervoor. Dus, een beetje uitkijken en niet demonstratief te werk gaan…

Onverwacht bezoek :  We waren niet alleen verrast, maar vooral vereerd toen we onze vriend Tony Melucci uit de States, de V.S. (83 is hij intussen al geworden) deze week op bezoek kregen, samen met een paar vrienden van over de Oceaan. Ze waren met zijn vijven. Hadden een auto gehuurd bij aankomst op de Luchthaven en brachten nu een bezoek aan vroegere oude bekende vrienden duivenliefhebbbers. Tony Melucci is intussen een levende legende geworden. Eén van de beste duivenpresentatoren uit de geschiedenis die we gekend hebben. Met een geheugen als een paard. Niets is hij vergeten en zelfs de kleinste details zijn hem bij gebleven. Tony, bedankt voor je bezoek. Het was kort maar beiden hebben we er toch intens van kunnen genieten.

Laatste trainingsvlucht jonge duiven

En de jonge duiven nu. Wel die zijn voor het eerst mee geweest in het weekend op Momignies (110km.), met een noord-oostenwind als bondgenoot. Geen trainingsvluchtje...
Pas los, iets voor elf uur en bij een temperatuur van 25 graden Celsius. Bij zulke omstandigheden mag men toch geen jonge duiven gaan lossen. Te meer daar het overal goed was en er zeer vroeg kon worden gelost. Lossingverantwoordelijke had de vorige week een hele hoop klachten naar zijn hoofd gekregen wegens een zogezegd TE VROEGE lossing.  Dus nu durfde de man de duiven niet in vrijheid stellen en wachtte hij hiermee tot er hem gevraagd werd uiteindelijk waarom hij de duiven niet vrijliet. De duiven zijn een ganse dag naar huis gekomen met natuurlijk ook verliezen als gevolg. En ja, de streek van Antwerpen kwam nog later vrij. Waarschijnlijk zijn daar ook de verliezen niet te overzien? We weten het niet zeker. Maar grondnevel ter plaatse kan zeker niet de ware oorzaak zijn van dit verzuim.
Op alle plaatsen zon en de duiven gelost.  Bij grondnevel ter plaatse kan worden gelost als het overal elders goed is. Duiven kiezen immers de hoger gelegen luchtlagen waar de zon stralend schijnt. Opnieuw  zoveel leed dat gemakkelijk had kunnen vermeden worden. Maar wie ben ik om dat allemaal weer te gaan aanklagen? Op mijn ouderdom heb ik geleerd om te laten slapen wat slaapt. Om slapende honden ook niet wakker te maken. Ook al weet ik heel goed dat blaffende honden niet bijten... en men nooit te oud is om nog wat bij te leren.

Bij leven en welzijn komen we bij u terug op 25 juli, dat is de dag dat Bourges Nationaal voor zowel oude, jaarse en jonge duiven wordt ingekorfd. Rendez-vous dan. En liep het bij u tot nu toe wat minder, wanhoop dan niet. Tijden kunnen veranderen want geluk dat vliegt...

Uw dienaar

THE LOST SON