In een van onze vorige bijdragen schreven we letterlijk dat er heel veel over seks gesproken wordt, maar dat het veel te weinig bedreven wordt…
Welnu, toeval of niet? Een Professor aan de Leuvense Universiteit heeft onlangs een enquête gehouden over seks in het algemeen. Via een oproep langs een TV programma bereikte hij nagenoeg 100.000 mensen die gevolg gaven aan zijn uitnodiging en verzoek. Aan de hand van deze antwoorden kwam hij tot een wel zeer interessante vaststelling. Je hebt dat ook kunnen lezen in kranten en magazines, je hebt dat kunnen zien op Televisie en je hebt dat zeker ook wel gehoord op verschillende Radiozenders. Nu blijkt echter uit dit onderzoek dat we wekelijks, gemiddeld, geen 3 maal seks hebben(werd algemeen zo aangenomen als een mythe), maar gemiddeld slechts 1  maal en nog een paar schermutselingen. Dat is natuurlijk een vaststelling die berust op statistieken, en zoals je weet kunnen statistieken  niet altijd de exacte werkelijkheid weergeven. Maar toch, het blijft een aanwijzing dat het bergaf gaat met het seksleven van de doorsnee Belg. Waaraan zou dat nu kunnen liggen? Is er een uitleg hiervoor? We menen van wel. Als je weet dat 1 Belg op de 10 antidepressiva slikt. Dat is zeker bedroevend.  Een geluk nog dat mannen steeds klaar en bereid te vinden zijn als de gelegenheid zich voordoet. Wijl veel vrouwen steeds op zoek gaan naar een uitstel van executie en hiervoor ook alles aanwenden om de man op afstand te houden wanneer hij te frequent toenadering zoekt. Wat kan je hier nu tegen doen? Als Kapitein op een schip moet je als laatste man van boord gaan voor dat het schip wegzinkt.  En overstappen op een ander schip is niet voor iedereen van toepassing. Niet iedereen kan hiervoor de moed opbrengen, ook al biedt dit een mogelijke uitweg. Zo is nu eenmaal het leven : mensen zoeken, mensen jagen, mensen vinden, trouwen,krijgen kinderen die groot worden en een eigen gezin stichten en het ouderlijk huis verlaten, wijl man en vrouw dan alleen achterblijven en samen oud worden. Vrouwen moeten eerst nog door de menopauze heen. Mannen willen seksueel wel actief blijven wat van groot belang is voor zijn gezondheid. Maar langzaam gaat ook hij toegeven en berusten in de houding van zijn levens gezellin. De zucht en het verlangen naar seks neemt af. Gevolgen hiervan blijven niet uit. Mannen geraken op sukkel en problemen met hun prostaat zijn nooit ver weg. Meestal gaat dat alles dan nog gepaard met een hoge bloeddruk wijl de medicatie(bloedverdunners) hiertegen nefast is voor de potentie van de man en zal zorgen voor een verdere en definitieve aftakeling. Dat is onze zienswijze over het leven. Niet iedereen zal het hiermee eens zijn. Al wil ik wel toegeven dat hij die tevreden is met wat hij krijgt en heeft, waard is dat hij leeft… Tot hier dan weer een portie seksuele ervaringen. Ik kan het niet nalaten hierover te schrijven. Van bij de aanvang reeds heb ik duidelijk gesteld en verteld dat mijn leven beheerst wordt door vrouwen en duiven. En voor hen ben ik ook nog steeds dagelijks in de weer. Naar hun beiden kijk ik nog altijd met veel bewondering op.  Geruime tijd reeds en geregeld heb ik kunnen vaststellen en ervaren dat er geen verschil is tussen een mooie duif en een mooie vrouw. Je moet hun beiden in de handen nemen om te voelen en te weten welk vlees je in de kuip hebt… Zo is dat nu eenmaal…

Met deze twee producten kan je de jonge duiven gezond houden tot bij de opleervluchten.

Snel nu weer terug naar de duiven : Het is winter buiten, minus 12° Celsius.  En een ijskoude wind uit Noord, Noord oostelijke richting giert rond BLUE HEAVEN LOFT en  geeft een onbehaaglijk gevoel.  Binnen op de hokken schommelt de temperatuur tussen 0 en 5 graden Celsius. Daar waar de vochtigheidsmeter geregeld om en bij de 50° blijft. Onze ATX stralingsplaten staan momenteel op maximum. Zij zorgen in principe echt voor het ideale hokklimaat en dat zonder zuurstof te verbruiken. Echt ideaal bij deze barre weersomstandigheden. Tegen onze  gewoonte in werden zowel de kweek-als de vliegduiven voor de koppeling in december niet behandeld tegen Trichomoniase. En dat hebben we ook niet gedaan tijdens het broeden. Ondanks dit verzuim stel ik nochtans vast dat er overal gezonde piepers in het nest liggen. Een voorbehoedende kuur tegen trichomonen gaan we wel inlassen bij onze vliegduiven. Eens dat de jonge duiven gespeend zijn en duivers en duivinnen weer gescheiden gaan leven krijgen ze gedurende een vijftal dagen Ronidazole in het drinkwater. Met Dokter Raf Herbots hebben we intussen al een afspraak gemaakt om al onze jonge duiven te komen vaccineren tegen Paramixo /Pox. Dat zijn dus onze eerste en tweede ronde van de kwekers en de jongen van de vliegduiven die dan respectievelijk 4 tot 6 weken oud zullen zijn. Wie zo vroeg zijn piepers laat vaccineren(wat toch goed is voor de opbouw van hun immuniteit) doet er goed aan om nog een tweede maal te laten vaccineren als de jonge duiven 10-12 weken oud zullen zijn. Wij doen dit uit voorzorg omdat vaststaat dat een enting op zeer jonge leeftijd niet altijd aanslaat.. . En tussen de twee entingen in hebben we ruimschoots de gelegenheid om ze vrij te maken van Trichomonen. En tien dagen na de tweede  vaccinatie met PMV/POX kan men dan geleidelijk gaan aanvangen met het opleren van het jonge volkje. Deze zullen dan ongeveer 3 maand oud zijn.

Vanuit de hemel gezien en bekeken :
Onlangs een mail gekregen van een Franse duivenmelker die mij foto’s doorstuurde, vanuit een luchtballon genomen boven het franse grondgebied en de vluchtlijn van onze naar huis terugkerende duiven. Zijn vraag nu : na het zien van deze beelden, wat zegt je wellicht hierover, als je vaststelt dat onze duiven ieder weekend de kans krijgen om dit alles te zien, veel beter dan wij? Als je nu deze beelden bekijkt (klik op de afbeelding).

Dan moeten we ons toch afvragen in welke mate onze overvliegende duiven hiernaar kijken en er ook gebruik van weten te maken?
Voor mij staat het vast dat duiven hun weg naar huis vinden, voortgaande op wat ze in hun geheugen hebben opgeslagen. Dat zijn bepaalde vlakten, toren hoge gebouwen,kerken, kastelen, fabrieksschouwen, snelwegen en waterlopen. Aan de rivier de Leie , in de streek rond Gent, woont er toch een melker wiens duiven de stukken van het dak vliegen. Natuurlijk heeft hij goeie duiven maar ze genieten wel van het voordeel dat de rivier de Leie hen biedt. Ze hebben gewoon de bedding  en de loop van de rivier te volgen op hun weg naar huis terug . En zolang de weersomstandigheden het echt wel toelaten , trekken onze duiven, van bij de lossing, richting West-Noord-West. En bij een vroege lossing kiezen ze steeds de richting weg van de opkomende zon. Dat ze nadien gebruik maken van bepaalde herkennings punten staat voor ons vast als een pijl boven water. We staven deze bewijsvoering door hetgeen we enkele jaren terug mochten beleven toen we verplicht waren, wegens de vogelgriep, om vanuit Duitsland(Oosten) te gaan vliegen. Ik heb hier vroeger al naar verwezen en ik kan nu niet anders dan in herhaling vallen. Die twee of drie vluchten, vanuit het Oosten, brachten aan het licht dat duiven met ervaring, dat zijn duiven die voorheen jaarlijks minimum 10.000 kilometers, alleen aan prijskampen, in de vleugel hebben.Wel deze oude-en jaarduiven kwamen allen naar huis, in groepjes van 3-4 duiven te samen, maar wel vanuit het zuiden.. Onze ,op dezelfde vlucht gespeelde jonge duiven kwamen allen naar huis terug , recht vanuit het oosten. Dat heeft ons vermoeden sindsdien nog doen groeien om te beweren, dat duiven, met een sterke wil en drang naar huis toe, eerst op zoek gaan naar bepaalde herkenningspunten, waarvan ze de beelden hebben opgeslagen boven hun oogkasten. Men is trouwens nog steeds bezig met te onderzoeken hoe onze duiven zich oriënteren en hoe ze de weg naar huis kunnen terugvinden. Maar de natuur geeft zijn geheimen zo maar niet prijs. Het zelfde doet zich voor bij vreemd gaande vrouwen, zij zullen dat steeds geheim willen houden, ze  blijven dat al maar door ontkennen, tot zolang de echte minnaar met zijn neus op de feiten wordt gedrukt.
Met duiven spelen en vrouwen liefhebben…het is een verslaving,  waar gans mijn leven is mee gevuld. Maar het is alleszins veel beter dan die 1 op tien van de bevolking die stress gevoelig zijn en antidepressiva moeten slikken…
Dat is het dan weer, blijf hopen , wees optimist en carpe diem…

Tot binnenkort

THE LOST SON