“Als het niet kan zoals het moet… moet het maar zoals het kan “
 

Zoutleeuw : 22 december 2010
Het is even rustig in Blue Heaven Loft. Alle duiven zijn aan het broeden…Iedere dag hebben we wat kort geknipt stro ter beschikking gesteld. Een plezier toch om te zien hoe sommige duiven hier dankbaar gebruik van maken. Het heen- en weervliegen scherpt hun gezwindigheid aan en de weg naar hun thuis vinden ze nadien haast blindelings. Maar dat ijverig in de weer zijn en dat op- en  aanvliegen met strohalmen leert ons ook heel wat over het karakter en de gehechtheid aan het nest dat onze duiven aan het bouwen zijn. Goed uitkijken dus...

Meestal zijn het de duivers die actief betrokken zijn  met het opbouwen van een nest. Maar ieder jaar hebben we echter ook enkele duivinnen die, wijl de duiver aan het broeden is, aan nestbouw gaan doen. Dat zien we graag. Noteer hun ringnummers maar eens. Want zij behoren tot je betere duiven… Het beeld dat je hier van krijgt : een luie en onverschillige duiver met daar tegenover een gedreven en bezorgde duivin...

In het leven is dat niet anders. Je hebt huishoudens waar de man de draaischijf is, alles organiseert en ook uitvoert. Deze huishoudens worden als normaal beschouwd. Maar je hebt ook andere…waar moeder de vrouw de broek draagt en het ook  voor het zeggen heeft wijl de man oogluikend toeziet,zelden ingrijpt, alles laat betijen zolang het maar in zijn kraam past. Ik behoor tot deze laatste groep. Ik heb een vrouw die alles aankan, alles herstelt en die alles bij me thuis in goeie banen leidt…terwijl ik zie en voel dat het goed is. Is dat niet mooi? Maar ja, niet iedereen heeft 20 jaar Taiwan achter de rug. Ik ben al die tijd op zoek geweest naar de ideale vrouw voor mij. Heb overal rondgeneusd en al maar door geprobeerd…En uiteindelijk is het mij gelukt…Wie zolang op zoek is verdient dat eigenlijk ook wel. En vandaag besef ik dan, beter dan wie ook,dat de keuzes die ik gemaakt heb in mijn leven mij het gevoel geven alsof ik met de Lotto gewonnen heb. Het Geluk aan mijn zijde… Maar wat is geluk dan wel eigenlijk? Het is een intens gevoel dat moeilijk te omschrijven is. Ergens heb ik ooit het volgende gelezen, het is me ook altijd bijgebleven : “JE BENT DE SMID VAN JE EIGEN GELUK”. Toch wel iets om over na te denken.

En nu weer terug naar de duiven… Het koppelen van onze kweekduiven kent een jaarlijks terugkerend scenario. We beginnen eerst met het onderzoek van de duivers. Eén voor één gaan we iedere duif nakijken en aanvoelen. Er wordt vooral gekeken naar de conditie op het ogenblik zelf .Duiven die te vet zijn en te weinig vitaliteit vertonen worden argwanend bekeken en meteen ook aan de kant geschoven. Natuurlijk zien we graag een mooie duif, met alles erop en eraan : zijdeachtig gevederte, perfecte vleugel (eerder lang dan kort) met een verspringing van de zevende pen, een korte achtervleugel, sterk beendergestel, stevige en goed gesloten stuitbeentjes, liefst zo dicht mogelijk aansluitend bij het einde van het borstbeen en vooral een aerodynamisch evenwicht. Lange en soepele spieren zijn een pluspunt. Maar ook de ogen krijgen de nodige aandacht. Toch durf ik van me zelf niet zeggen dat ik een echte ogen-man ben. Ik zie alles in zijn geheel. Want een duif met mooie ogen, zonder veel andere kwaliteiten (hierboven opgesomd) is bedrieglijk. Dat krijg je ook voor bij mooie grieten. Ik heb vrouwen ontmoet en leren kennen met toch wel heel mooie ogen en een verleidende blik uitstralend…moeilijk om als een begerige man hieraan te weerstaan. En toch wordt gezegd dat de ogen de spiegel van de ziel zijn. Maar als je ogen dan even verder kijken als je neus lang is dan volgt al snel de ontnuchtering. Vaststellen als man dat de figuur en de bouw helemaal niets voorstelt, ja dan is de rekening vlug gemaakt. Mooie- en verleidelijke ogen zijn dus niet alles…Bij duiven is dat niet anders. Op zicht wel mooi, maar in de hand liggend, meestal een ontgoocheling. Omdat er maar twee soorten duiven bestaan : de goeie en de slechte, of nog beter omschreven : de geschikte en de ongeschikte of nog anders : de bruikbare en de onbruikbare duiven. Het is dus een belangrijke taak van de melker om zijn duiven aldus te gaan beoordelen, door ze grondig te gaan nakijken en dan de keuze te maken. Hoe we dat zelf doen krijg je nu te horen : De weerhouden duivers krijgen, voor zover dit mogelijk is, steeds hun zelfde nestbak toegewezen. Ervaring leert ons dat het gemakkelijker is om duivinnen van nestbak te veranderen. Duivers daarentegen gaan nog al snel terug naar hun vroegere broedbak met alle gevolgen van dien… uitbreiding van territorium noemt men dat. Eens de doffers geplaatst gaan we over tot het oppikken van de geschikte duivinnen en dit volgens eenzelfde stramien waarmee we de doffers hebben uitgekozen.

Zowel van de duivers als van de duivinnen is intussen alles genoteerd en op fiches geplaatst. Dat zijn vooral de kleur van het gevederte, het geslacht, de bouw, het model, vleugel(kort of lang) lange of korte spieren, balans, evenwicht  en uiteindelijk een korte, bondige appreciatie van het geheel. We doen nooit aan compensatiekweek, groot met klein of omgekeerd krijgt geen kans. Wat we wel doen is zoeken en kijken naar een combinatiegeschiktheid van beide partners. Dit gaat bij ons gemakkelijk omdat we voordien en vooraf dus de extreme uitersten hebben opgeruimd. TE GROOT en TE KLEIN is er tussen uit… Van deze norm wijken we niet af, zeker niet bij duiven die voorbestemd zijn om het kweekhok te gaan versterken.

Iets anders waar we echt wel in geloven en er dus ook rekening mee houden is het volgende : Voor zover het kan koppelen we blauw met blauw, geschelpt(gesteken,kras) met geschelpt(gesteken of kras). Waarom we dit doen is ons intussen duidelijk geworden .In de loop der jaren is het mij opgevallen dat uit voornoemde paringen duiven geboren worden waar het pigment van de kleur beter tot uiting komt. Dit laat zich het best gevoelen en vaststellen als de duiven naar hun hoogste niveau klimmen, als de forme op komst is  zie je hun kleuren veel intenser te voorschijn komen. Kijk er maar eens naar, volgend seizoen…

En voordat we uiteindelijk de duivinnen bij de duivers brengen gaan we nu wel echt kijken naar de ogen. Meestal koppelen witoog duivers aan duivinnen met geelogen. Dat vinden we terug in de gemaakte fiches van iedere duif. Tenslotte zullen we ook steeds trachten en dat is perse onze bedoeling, om er voor te zorgen  dat bij ieder kweekkoppel er steeds één van de twee partners een volledige verkenningscirkel aanwezig is. Liefst bij de duivin. Duivers met een volledige verkenningscirkel zijn zeldzaam, daar waar duivinnen met deze eigenschap en volgens onze normen uitgekozen, gewoonlijk ook het beste rendement geven. Een degelijk kweekhok kan nooit lang op top niveau blijven als het niet bevolkt is met enkele soortgelijke wijfjes…Tracht er rekening mee te houden…

Nog enkele dagen en Kerstmis komt eraan… De eerste piepers in het nest…een hele gebeurtenis waar we ieder jaar opnieuw naar uitkijken…Nieuw leven…nieuwe hoop. Wat het zal worden blijft ook voor ons een open vraag. Maar intussen is er wel die hoop en wie hoopt zal leven… Aan allen, die mij lezen, wens ik oprecht een ZALIG KERSTFEEST, een goed jaareinde en een GELUKKIG en VOORSPOEDIG NIEUW JAAR   2011 … Tot de volgende keer…