Taiwan... een paradijs op aarde.

We zijn er even tussen uitgeglipt. Weg van de gure weersomstandigheden in België. Op zoek naar de zon in het Verre Oosten. Bestemming: TAIWAN, waar ik 20 jaar geleefd en genoten heb. En dat ik aanzie als mijn tweede vaderland, ligt nu weer sedert kort aan mijn voeten. De zon die schijnt er nog steeds als 10 jaar terug toen ik van hieruit weer wegvloog naar mijn geboorteland België. Om 6 uur 's morgens is het hier klaarlicht en om 18u valt de duisternis in en wordt het snel donker. Voor een keer ga ik hier niet verder over uitweiden. Integendeel wil ik je nu laten genieten van wat confrater Ludo Geerts van www.komkom.be over THE LOST SON, in zijn bekende en ongeëvenaarde stijl onlangs op papier schreef. Het is goed dat ieder van U, die mij leest dit nog even onder ogen krijgt om aan te voelen wat een leven THE LOST SON, jouw dienaar, momenteel achter zich laat. Het is een tekst die we U integraal laten aanschouwen, geschreven door de Meester in zijn vak en dat nog wel met zijn Gouden Pen. Ik weet het dat je dit fijn zult vinden om hieraan nog eens te worden herinnerd. Lees nu zelf maar verder...

-------------

Artikel van www.komkom.be, datum 28/10/2013, auteur Ludo Geerts

78 jaar jong (?) is een schone leeftijd om te stoppen...
Hij doet het met verve en met nog twee nationale zeges in 2013...
In februari 2014 wordt alles verkocht. Via de lichtbak van het net...
Een leven in heel veel bedrijven...
Het ga je vooral nog heel goed verder!

Michel van lint (Zoutleeuw) klapt het plakboek van een leven duivensport straks dicht!

Het nieuws is heet van de naald. Nog kakelvers zeg maar... Michel Van Lint uit Zoutleeuw houdt het straks voor bekeken. Michel stopt straks met duiven melken. 78 jaar... Het is welletjes geweest. Met nog twee extra nationale zeges (Argenton en Nevers) stapt Michel Van Lint straks uit de ring. Exit duivensport. In februari komen alle vliegers en alle bevlogen jonge duiven op de verkooptafel van het internet.
Van Lint wil rust en pensioen. Samen met zijn vrouw (Yu-Chin) en zijn dochter Linda kiest Van Lint voor een rustige, oude dag. In Zoutleeuw. Thuis... De bankier die hij ooit was, is ingrijpende beslissingen nooit uit de weg gegaan. Michel Van Lint was dik veertig toen hij plotsklaps zijn nette baan op de bank achter zich liet. Van Lint zette koers richting Taiwan. Om er te leven tussen duiven en Chinezen.

Twintig jaar is hij er gebleven. Maar zijn harteklop is heel die tijd gebleven bij Brabant, het Hageland en knapperige fritten met een kwak mayonnaise... Michel Van Lint is zijn hele leven een beetje een troubadour geweest. En een levensgenieter. Lange jaren heeft hij nog het financieel beleid en de inhoud van de Reisduif gedirigeerd. In zoverre dat de zaken op de duur knap floreerden. Van Lint timmerde ooit mee aan de hoogtijdagen van de Belgische duivensport... Toch is hij weggegaan. Naar verre buitenlanden. Onrust in de ziel van een ogenschijnlijk rustige man... Tot hij tien jaar geleden opnieuw voor Vlaanderen koos. Vanuit Taipé nam hij zijn vrouw en dochter onder de arm... De "verloren zoon" was weer thuis. In Zoutleeuw... Het zijn onderhand tien gelukkige jaren geworden. Met vrienden, met duiven en bekenden. Tien volle jaren succes zijn zich beginnen opstapelen. Het resultaat van goeie duiven, van gestrengheid, van heel veel werk en doorzettingsvermogen. Het is Van Lint wonderlijk gelukt. Tien jaar topsport en heel veel palmen later zet Van Lint straks een streep onder het derde bedrijf van zijn leven. Alles moet weg. Alleen een habbekrats late jongen mogen in Zoutleeuw blijven. Maar de echte riem gaat eraf. Van Lint wil zich in zijn nadagen alleen nog een beetje amuseren met een troepje jonge duiven. Voor het plezier. En niet meer van "moetes"... Het is goed geweest. Veel voller kun je een leven tenslotte niet meer maken... En thuis in de rust van Zourleeuw zijn een vrouw en een dochter tevreden dat "pa" finaal deze beslissing heeft genomen... Niks is eeuwig, weet Van Lint. En 78 jaar is een schone leeftijd om echt met pensioen te gaan. Alles wat komt is bonus. Straks begint Michel Van Lint aan de verlengingen. Extra time... Tijd zonder stress en zonder spanning. De riemen los... De teugels gevierd...

Michel Van Lint: we hebben hem al die jaren mogen kennen. Als een attente en eerlijke heer van stand. En als een goeie duivenmelker. Klein van stuk, groot van daden. Michel Van Lint is bovendien ook altijd mensenmaat gebleven. In zijn hart zit geen venijn en weinig achterdocht... Hij is er voor gegaan. Het is goed geweest. Voor de rest heeft hij nog maar één wens en dat is dat hij het oude mannenhuis nog lang mag en kan uitstellen... Vrede en vriendschap in zijn Zoutleeuw en bij zijn vrienden. En voor wat geweest is, blijft dankbaarheid. Stoppen op je 78... Straks in februari klapt Michel Van Lint het plakboek van "zijn" duivensport definitief dicht. Met heel veel dank voor hoe het is mogen en kunnen lopen. Maar heel weinigen gaan zoveel gewin opgestapeld hebben als Van Lint in zijn tien "laatste" Belgische jaren.

Adieu, merci, tot ziens, wereldburger...  De "verloren zoon" is niet meer verloren. Wie weet begint hij straks geen gedichtjes te schrijven? Of zelfs te schilderen op doek van geitenvel. In een hoekje zien we Michel Van Lint nog niet te gauw gaan zitten. Er is tenslotte nog altijd toekomst en uitzicht op morgen... Zelfs al ben je 78! (28-10-2013)

Artikel van www.komkom.be, datum 28/10/2013, auteur Ludo Geerts

-------------

Vind je het niet goed dat je dit nu weeral weet? En wij, na een verblijf van drie weken in het Verre Oosten, komen bij U terug op 11 december. Blijf gezond intussen en laat ons verder genieten, met volle teugen, van iedere dag, van ieder moment dat ons ons wordt gegund. Het ga je goed allemaal...

Uw dienaar

THE LOST SON