“BLUE HEAVEN LOFT” : Dat duiven geen machines zijn, weten we nu ook weer. En dat ze wedstrijd kilometers en ritme in de vleugels moeten hebben is ook duidelijk. En dat ze zich eerst eens goed moeten forceren en door de pijngrens heen moeten gaan  om gezwind de komende hindernissen te kunnen verwerken, dat alles hebben we in het voorbije weekend weer eens kunnen vaststellen. De Nationale vlucht uit Chateauroux(512km.) herinnerde ons hieraan. Niet dat we slecht gespeeld hebben. We maken nagenoeg 53% prijs., maar we beginnen 10 min. te laat om Nationaal  Top 100 te halen.

Een aanrader in de voorbereiding naar een belangrijke vlucht.

We zoeken zeker geen verontschuldigingen. Maar zijn er vast van overtuigd dat we ergens iets verkeerds hebben gedaan. Onze duiven waren , bij de inkorving,  wel mooi, maar voelden wat te zwaar aan in de hand. Hoe ons dat is overkomen is gemakkelijk uit te leggen. We voederen onze duiven graag rijkelijk. Dat kan omdat we hen tweemaal dagelijks  een verplichte training opleggen van minstens een uur. Nu de dagen voor de vlucht uit Chateauroux, zijn er een paar verplichte trainingen niet kunnen doorgaan wegens de ongeschikte temperatuur en regenvlagen op het ogenblik dat ze naar buiten moesten. Bovendien zijn we ook nog weer gaan experimenteren(en dat was een grote vergissing). Van een Frans Laboratorium kregen we via via een paar flesjes, zogezegde voedingssupplementen waarvan we 5ml per 3 liter water of 3 kg. granen moesten aanwenden. Meestal als we wat uit proberen doen we dat het liefst via het drinkwater. Dus ook nu ging onze voorkeur uit om deze test via het water te laten verlopen. Niettegenstaande we wel degelijk opmerkten dat er bij de oplossing  een heel dun filmlaagje van de substantie aan de oppervlakte dreef, toch  lieten we onze duiven hiervan drinken. Maar hoe groot was mijn verwondering ? Alle duiven die hiervan dronken, hadden bruine neuzen als gevolg hiervan. Paniek tot en met. Het drinkwater onmiddellijk weggegoten en klaar vers water voorgeschoteld. Maar intussen was het onheil wel geschied. Duiven met bruine neuzen juist alsof ze besmet waren door Coryza. Flauw van ons natuurlijk om nog gauw, voor een Nationale vlucht dan nog wel, iets uit te gaan proberen. Moeten we daarom zo oud geworden zijn? En nu, een week na Chateauroux zijn er nog steeds een paar duiven met dat vervelende, mij storende aanzicht. Natuurlijk dat men fouten moet durven maken , maar hieruit moet men dan ook leren. Dat hebben we gedaan…En nu maar zien wat volgend weekend ons brengt.
En of dat allemaal nog niet genoeg was, kregen we, dit seizoen, na Chateauroux, onze eerste scheefvlieger op het hok. Een jaarduivin die zowel op Orleans, Bourges en Chateauroux zich vooraan op de uitslagen wist te klasseren. Ze wou op Zondag, dus daags na de vlucht, niet spontaan naar buiten. En telkens ik zo iets zie, flitst het door mijn hoofd :” ’t Is toch niet waar zeker?” En ja toch is het zo. Blijkbaar zijn doorgevoerde trainingen rond het hok nog steeds niet voldoende en wegen zeker niet op tegen het wedstrijd ritme en de te verwerken kilometers op de weg naar huis toe. Ondanks het geregeld uitvliegen(haast dagelijks) ook in de winter periode, dus toch nog dit probleem. Misschien zijn onze intense trainingen en het maken van grote sprongen tussen de opeenvolgende vluchten hier nu wel de oorzaak van? De duivin in kwestie hebben  we beneden gehaald. Ze kreeg een behandeling met DUPHAMOX en daarnaast moest ze ook nog enkele dagen een oplossing drinken van Magnesium en Calcium. Die tabletten hebben we altijd in huis en zijn van groot nut om de geleden spierschade niet te laten vergroten en aldus de genezing te bespoedigen. Wanneer in het komende weekend de duiven van huis zijn, zal ik haar weer naar boven brengen , op het vlieghok. We zien dan wel snel hoever de genezing is gevorderd en of er verbetering te bespeuren valt.  Maar normaal zal dat zo zijn, onze ervaring leert dat.
Ik weet verder ook niet wat er tegenwoordig scheelt, maar ik hoor ook dat men op vele hokken sukkelt met her en der gekwetste duiven. Ook wij bleven niet gespaard hiervan.
Een van ons beste duiven kwam van Bourges thuis, volledig het vel langsheen het borstbeen opengereten. Mijn vrouw was er het hart van in en wou niet anders dan dat er een heelkundige ingreep zou gebeuren. Een Dierenarts uit de buurt kwam juist op bezoek om onze honden,drie Jack-Russels ,hun jaarlijkse inentingen te bezorgen. Hij klaarde het kunstje en naaide het gekwetste vel weer aan elkaar. Ook deze duif zal in het weekend weer terug op het vlieghok kunnen plaats nemen. En nu wat anders…  Poitiers Nationaal, ingericht door de K.B.D.B staat dit weekend op het programma. We hebben er lang over nagedacht om te kunnen beslissen wat we zouden doen? Poitiers ligt helemaal in het Westen. De provincie West Vlaanderen speelt geregeld deze vlucht. Maar nu is het dus Nationaal te doen, en wordt het voor de Oostkant van België waar wij wonen een  onoverkomelijke zware opgave, laat staan dat we hier in onze streek geen schijn van kans zullen maken om Nationaal wat in de pap te brokken. Met de voorspelde Oostnoordoosten wind met een kracht van 3-4 Beaufort op Zaterdag en Zondag in het vooruitzicht, gaan we passen. Met spijt en ook wel met tegenzin. Ik voel me onsportief maar keuzes moet men durven maken . Er komen nog voldoende Nationale vluchten voor oude en jaarlingen om te gaan uitblinken. Daarom kiezen we dit keer voor zekerheid. En ook aan de vlucht uit Pithiviers(352 km.) gaan we niet deelnemen. We gaan het roer zelf in handen nemen en onze duiven geregeld wegbrengen op een tamelijk behoorlijke afstand. Dit dan als voorbereiding voor de aankomende en eerst volgende Nationale vlucht uit Montlucon, op 15 juni a.s.  Deze vlucht, voordien steeds Semi-Nationaal, ligt ons veel beter. We hebben deze vlucht trouwens al een paar maal kunnen winnen. Dus gaan we hier opnieuw voor en dat dan met gans onze ploeg. We zijn benieuwd.

Trainende duiven rond BLUE HEAVEN LOFT

En nu dan de door ons beloofde in vorige bijdrage, en voor U gelezen tekst  in het dagblad HLN : “ Nederlander ontwikkelt als eerste Viagra voor Dames.” Nieuwe Pil geeft vrouwen (meer) zin. Horen we straks meer vrouwelijk gekreun uit de slaapkamer? Een nederlandse onderzoeker lijkt de allereerste lustpil voor vrouwen te hebben ontwikkeld? Een wereldprimeur, want al 15 jaar zoeken wetenschappers verwoed ,naar een vrouwelijke variant van Viagra. “Vrouwen zullen door het pilletje niet plotsklaps wellustig rondlopen, ze zullen gewoon meer zin hebben in seks”, klinkt het. Al 15 jaar, sinds Viagra voor mannen in 1998 gelanceerd werd zoeken geneesmiddelenfabrikanten tevergeefs naar een wonderpil om het vrouwelijke libido op te krikken. Onder andere farmareus Pfizer, die Viagra ontwikkelde, probeerde jarenlang een vrouwelijke versie van hun goudhaantje te creëren. Zonder resultaat. De vrouwelijke viagrapil groeide uit tot de natte droom van farmaceutische firma’s. HORMONEN : Nu zou de Nederlandse onderzoeker Adriaan Tuiten met zijn bedrijfje Emotional Brain er wel in geslaagd zijn twee pillen te maken die vrouwen zin in seks geven. Meer dan 800 Nederlandse en Ameriklaanse vrouwen hebben de pillen ‘Lybrido’ en ‘Lybridos’ intussen uitgetest., en de resultaten zien er goed uit. “De sekslust en de hoeveelheid orgasmen namen toe”, vertelt Tuiten in ‘De Morgen’. De bevindingen werden in het wetenschappelijk tijdschrift ‘Journal of Sexual Medicine’ gepubliceerd. En de gerenommeerde krant’The New York Times’ is erg lovend over de ontdekking en besteedde liefst 8 pagina’s aan het onderwerp.”Tuiten is de redder van monogame relaties”, stelt ze.
“De pil Lybrido is bedoeld voor vrouwen die geen zin hebben in seks, omdat hun brein er ongevoelig voor is” legt Tuiten uit. “De andere pil, Lybridos, helpt vrouwen die een remsysteem hebben ontwikkeld omdat ze bijvoorbeeld slechte ervaringen hebben gehad met mannen.” De twee lustpillen werken voornamelijk in op de hersenen. In tegenstelling tot Viagra, dat zich enkel richt op het krijgen van een erectie. “Onderzoeken tonen aan dat vrouwen met seksuele problemen vaak een verstoorde hormonenhuishouding hebben”. Gaat Tuiten verder.”Ze komen het gelukshormoon dopamine te kort, terwijl het ontspannende hormoon serotine net te veel aanwezig is. Zowel Lybrido als Lybridos doen het gehalte van de twee chemische stoffen veranderen en dopamine in het brein veranderen en kunnen voor een drie uur durende opstoot van dopamine zorgen.” Volgens ‘The New York Times’’ staat Tuiten ver met zijn onderzoek. “Deze zomer wil ik de pillen aan de Amerikaanse Food and Drug  Administration presenteren. Dat is het agentschap dat medicijnen in de Verenigde Staten strikt bewaakt en controleert. Dan volgen er normaal gezien nog uitgebreide testen en maak ik kans om een goedkeuring voor de pillen te krijgen”, klinkt het optimistisch. De wetenschapper hoopt tegen 2016 zijn vrouwelijke viagrapil op de Europese en Amerikaanse markt te lanceren. Op doktersvoorschrift en waarschijnlijk voor de relatief goedkope prijs van 8 euro. DOORBRAAK : De drijfveer van Tuiten is zowaar een gebroken hart. Als puber werd hij tot zijn grote verdriet plotsklaps door zijn vriendinnetje gedumpt. “Het heeft ervoor gezorgd dat ik de vrouwelijke emoties wilde bestuderen en begrijpen”, vertelt hij. Zijn liefdesverdriet leidde waarschijnlijk tot een wetenschappelijke doorbraak. Rest de vraag of het wel erg is om als vrouw geen seksdrift te hebben? “Ik wil absoluut niemand verplichten een pil te nemen als ze even geen zin hebben in seks”, benadrukt Tuiten.”Maar het medicijn kan wel een probleem oplossen voor heel wat mensen.” Tot hier de voor u gelezen tekst.  En als je dan weet dan 4 op de 10 mensen niet tevreden zijn met hun seksleven(volgens recente bronnen), dan is er nog hoop op beterschap. Wie leeft, zal zien.
Nog een fijne dag en tot binnenkort.

Uw dienaar

THE LOST SON