1 mei…de verleiding was groot. De zon stond hoog aan de hemel, toch hebben we onze duiven andermaal thuisgehouden. Een koude Noordoostenwind, 3-4 Beaufort deed ons schrikken. Natuurlijk voel ik de spanning nu, iedereen is volop bezig, sommigen gaan in het komende weekend reeds Pithiviers spelen en dat is toch al 350 kilometers van huis. En BLUE HEAVEN LOFT staat nog nergens. Maar niet getreurd, we houden het roer wel stevig in handen en met goed getrainde vogels is immers veel mogelijk.

Wat dat betreft zitten we op schema. De laatste week van april hebben we immers de verduistering bij de oude-en jaarduiven opgeheven. Van dat ogenblik af zijn we naar een grotere versnelling  overgeschakeld. ’s Morgens van 7 tot 8 u. vliegen de duivinnen en van 8 tot 9 u. komen de duivers aan bod. Telkens een vol uur. In de namiddag doen we dezelfde rotatie nog eens over, maar dan van 16 tot 17 u. voor de vliegduivinnen en van 17 tot 18 u. voor de duivers. Met twee uur per dag trainen ,gaat de conditie ook snel de hoogte in. Het dient echter ook gezegd dat we veel aandacht besteden aan de voeding. Bij dergelijke training hoort toch wel een wat steviger eetmaal.Een soeplepel per duif is bijlange niet genoeg. Er zijn duiven die wat meer verbruiken dan de gewone doorsnee. Hierop moet men letten en deze duiven kan je dan best individueel extra wat bij gaan voederen. Toch moet je hierbij oppassen.

In BLUE HEAVEN LOFT zijn er ook een paar slimmeriken die geregeld na de training naar binnen stormen maar eerst naar de nestbak vliegen van de gebuur om daar dan wat granen te gaan stelen. Ze doen dat iedere keer opnieuw tot de bewoner van dit nestvak komt opdagen en dan maken ze zich snel uit de voeten. Zelden komt het hier dan tot een gevecht in regel. Dat is toch wel opvallend. Op iedere afdeling is er gewoonlijk ook een doffer die baas speelt op de vloer. Ik zie dat niet graag   want hij belet de andere hokbewoners om voldoende te eten en te drinken. En zelf, door zijn drukke bezigheid, neemt hij onvoldoende voedsel tot zich. We sluiten zo’n kerels geregeld, toch zeker na de avondtraining, op. En of zijn hokgenoten dat zien en weten? Gretig maken ze gebruik van deze aangeboden kans. Melker zijn is alleen niet wat  eten en drinken verschaffen. Je moet ook een waakzaam oog hebben om te zien wat een ambiance er zich voordoet op het hok. Dit is ook de reden waarom we geregeld een koffielepeltje HERBOMIX(HAP) of  ALL IN ONE  grit van Versele-Laga verstrekken in hun nestbak. 
Ze wachten hierop precies als op een dessert na een belangrijke maaltijd. 

Wat ik ook opmerk is dat de duiven hierdoor een grotere  gehechtheid voor hun nestbak gaan betonen. Dat komt waarschijnlijk ook door  dat we hen,tweemaal dagelijks, afzonderlijk zijn gaan voederen in hun eigen woonplaats. De duiven zijn hierdoor ook meer vertrouwd geraakt met de hand van de meester. Als er iets is dat ik niet kan toelaten op het hok is dat een schuwe duif. En hier verstaan we door, een duif die haar nestbak ontvlucht op het ogenblik dat de meester aanstalten maakt om haar in de handen te nemen. Hetzelfde geldt voor duiven die hun nest ontvluchten wanneer je ze even wil vastpakken. Zulke duiven krijgen bij ons een minpunt achter hun naam en het moeten al heel goeie  zijn, met prachtuitslagen, want anders vliegen ze ongenadig er tussen uit.

Ik leer nog alle dagen bij : Uit  een studie en onderzoek bij gehuwde paren  blijkt dat 28 procent van de vrouwen vindt dat ze na haar trouwdag te weinig seks heeft omdat de man niet in de mood is. Schrijfster COX suggereert zelfs dat  dit verschijnsel afstamt van de oertijd. Toen deden mannen ook geen moeite meer eens ze hun “prooi “ hadden veroverd. Volgens deze expert  zien  gehuwde mannen en vrouwen hun seksfrequentie dalen. Zo vrijen koppels die langer dan twee jaar samen zijn opvallend minder dan geliefden die elkaar pas kennen.
En ik die dacht dat ik abnormaal was. Maar dat ben ik dus niet aangezien ik steeds inspeel op wat een vrouw verlangt en het liefste heeft : Seks.

Levert energie en is bovendien handig in het gebruik

BLUE HEAVEN LOFT :  11 mei… oude en jaarduiven zijn mee naar Soissons. Ze vlogen tijdens de afgelopen week 2 x Momingnies met telkens een voorafgaande vluchtje van 30  kilometers daags voor de inkorving. Beide  vluchten verliepen niet  in schoonheid, de kettingaankomsten lieten op zich wachten. En tussen onze testpiloten werd er lelijk huisgehouden. Ongeveer een derde bleef weg, te wijten aan een onvoldoende ervaring als gevolg van een te lang wachten bij het opleren tijdens hun geboortejaar 2012. Diegene die er nu nog zitten, gaan we samen met  de jonge duiven verder africhten en spelen. Maar de conclusie is gemaakt :  We gaan niet verder experimenteren in 2013-2014 met jonge duiven die tot september opgesloten in een open volière hebben vertoefd en pas nadien uitgewend werden op de vlieghokken. Toch is het bewezen dat het allemaal kan, maar wat voor inspanningen en wat een geduld kost het niet om ze als jaarse duiven volop met succes te kunnen spelen ?

Iemand meldde ons bij de inkorving op Soissons dat hij geen duiven kon spelen. Een paar uur te voren had iemand van zijn familie in een gesprek met ons gezegd dat de man in kwestBietet Energie und ist auch bequem zu verwendenie geen duiven kon spelen aangezien ze zogezegd ziek waren. Maar dat waren ze in feite niet.  Ze waren wel allemaal te licht en te mager. Maar de veearst had niets gevonden, nog in de mest, nog in de keel en zelfs was er niets abnormaals te vinden bij een doorgevoerd bloed onderzoek. Het ging hier over een 15 tal weduwnaars over 3 verschillende afdelingen verspreid. De Wetenschapper loste uiteindelijk het probleem op. Hoger in deze bijdrage hebben we het ook al hierover gehad. In dit specifiek geval was er op iedere afdeling een doffer die zich meester had gemaakt op de vloer .Die voortdurend waakzaam was en zijn hokgenoten niet toeliet om voldoende te eten en te drinken.. Effectief, de melker hier in kwestie nam bovendien telkens de eetbak van het hok weg na een half uurtje de gelegenheid te hebben gegeven om zich te verzadigen. Een tekort koming dus met een groot ongemak tot gevolg.. Want duiven die onvoldoende eten en drinken krijgen, kunnen geen prijzen winnen. Alleen stress en vermagering is hun lot. En zo zie je alweer dat een kleine onoplettendheid kan leiden tot grote gevolgen. Oppassen dus en niet wachten om in te grijpen wanneer zich dat voordoet op het hok.

Onze jonge duiven 2013 vliegen en trainen goed, minstens een uur per dag. Weliswaar met de ballonnen als schrikbeeld. Toch kennen we dit jaar een inval van ADENO-COLI, slecht mest en braken tot gevolg. Tot hiertoe bleven we hiervan gespaard, maar een paar aanvliegers die een week voordien op de grote valplank hun groen mest en braaksel deponeerden zijn wellicht de aanstekers? Ongelooflijk om zo’n evolutie te volgen. De ADENO-Capsules van onze Dierenars Raf Herbots hebben we steeds in huis en die zorgden spoedig voor een flinke verbetering, mede door het licht en krap voederen. In feite is het zeer moeilijk om hieraan te ontsnappen. Hoe zorgvuldig je hierop ook gaat letten. Een magere troost echter is dat het beter is dat ze nu hiermede besmet geraken dan wel tijdens het vol op gang zijnde vliegseizoen.  

Zondag 12 mei :  De vlucht uit Soissons gooide weer roet in het eten. De weersomstandigheden waren niet goed. Regenvlagen uit dreigende en laaghangende wolken op gans de vluchtlijn dienden overwonnen te worden. Alhoewel geholpen door een sterke Zuidwestwesten wind werd het geen gemakkelijke opdracht. Gevolg :  onregelmatige aankomsten  en nog een paar duiven die van middag op het appel ontbraken. We treuren niet want het spel is nu eenmaal op gang gebracht en BLUE HEAVEN LOFT kijkt al uit naar de komende Halve Fondvlucht, volgende week Zaterdag de 18 mei.

Even toch nog dit :  Wij die dachten dat niets ons kon klein krijgen, werden onlangs geconfronteerd met het tegendeel. Midden deze week werd ik overvallen door hevige schichten van pijn in mijn rug. De hele buurt moet het zeker gehoord hebben, want telkens ik me voorover boog en dan terug recht kroop, schreeuwde ik het uit van de pijn, minstens even hard als het geluid van een gespeend varken. En als je nooit medicijnen genomen hebt, nooit Antibiotica geslikt, maar nu wel verplicht wordt om de Dokter te gaan opzoeken, hiermee had ik het toch moeilijk. Het verdikt was gauw gemaakt. Diagnose : “GESCHOT”   en dringend een behandeling beginnen met een ontstekingsremmend en pijnstillend product, nieuw op de markt : “VIMOVO” genaamd. En dat juist nu op een ogenblik dat de MEDIA het haast dagelijks  heeft over ontstekingsremmers die niet langer meer zonder voorschrift over de toonbank mogen gaan. Ik had dus niet te kiezen. Maar als je nooit pijn hebt gehad, als je nooit medicijnen hebt ingenomen, dan komt zo iets wel hard aan. Onuitstaanbare pijn verplichtte mij om nu ook te gaan slikken… En ja, het helpt, het verzacht de pijn, maar ik voel me nu opnieuw gelijk aan iedere sterveling hier op aarde…

Wij komen bij u terug op 30 mei, juist na het verloop van de eerste Nationale vlucht uit Bourges. Intussen groet ik U en wens aan allen die mij lezen veel succes toe op de komende vluchten. Bij leven en welzijn tot weldra dus…

Uw dienaar

THE LOST SON