Onlangs kreeg ik de vraag gesteld :”Wat te doen met duiven waarvan de pluimpjes rond het oor van de duif niet strak langs de kop liggen?””Zulke duiven zijn zeker benadeeld bij de vlucht.?” Steller van deze vraag had dit vastgesteld bij meerdere duiven tijdens een inkorving in zijn Clublokaal.
Over dit verschijnsel is er weinig literatuur voorhanden. Het is alleszins een kop probleem. Er zijn verschillende gronden die dit euvel kunnen veroorzaken. Eerst en vooral zou je de oorzaak hiervan moeten trachten te achterhalen. De meest voor de hand liggende reden is meestal toch een verkoudheid en/of een verstopping door ophoping van slijmen in de bovenste luchtwegen. En dat brengen de duiven mee naar huis na hun min of meer lang verblijf in de verzendingsmanden van de Cabine-Express. Het verschil in temperatuur tussen de onderste rij manden en de bovenste- is niet gering. Gebrek aan voldoende zuurstof in de manden tijdens het transport naar de lossingplaats werkt wegstaande pluimpjes langsheen de oren in de hand. Kijk ook even uit naar het hok zelf waarop de duiven vertoeven. Te veel of te weinig verluchting speelt een grote rol. Wie observeert en ook noteert kan gemakkelijk nagaan in welke nestbakken ieder jaar het probleem van de kop zich stelt. Wie automatische reinigingsbanden op de hokken heeft, doet er goed aan om de openingen waardoor de transportbanden lopen van de ene naar de andere afdeling, zoveel, zo goed en zo kwaad mogelijk af te sluiten. Wij hebben hiervoor een strip in soepele plastiek gebruikt die deze openingen perfect dicht, ook wijl het bandtransport  werkt. Veel hokken hebben onder de invliegramen of de spoetnikken een verluchtingsopening gemaakt. Die moet je zeker dicht houden, vooral bij sterke oostenwind die nooit, zonder hindernis, rechtstreeks in het hok mag blazen.
Nu is er ook nog wat anders dat aan de basis kan liggen van dikke koppen bij duiven : Houtskrullen(schafelingen zeggen wij daartegen) die stof veroorzaken en doen oplaaien bij gevechten tijdens het vervoer. Een niet te onderschatten probleem, maar hierop hebben we geen enkel zicht meer eens dat onze duiven zijn ingemand. Wie individueel wil behandelen, na de oorzaak bij kopzorgen gevonden te hebben en het probleem zo goed en zo kwaad mogelijk te hebben opgelost door een verbetering van het hok, kan zijn Dierenarts vragen om deze duiven een twee malige injectie te geven met 0,4ml Lincospectine + 0.1ml Catosal,bij voorkeur op zondag de eerste maal en een tweede keer op Dinsdagnamiddag. Men kan deze duiven dan gewoon verder spelen en dus opnieuw inkorven op Donderdag. Dit moet een verbetering brengen en alleszins een verlichting of opheffing van het probleem dat zich stelt.

Spierbeschermer- Spieropbouw bij uitstek. Doeltreffend als vermoeidheid zijn intrede doet.

Scheefvliegers : her en der duiken ze weer op. Het zware voorjaar eist zijn tol. Duiven die door de pijngrens zijn moeten gaan zijn zeer gevoelig hiervoor en dus ook eerst vatbaar voor dit verschijnsel. Duiven die zich volledig gegeven hebben om thuis te geraken en recently nog een vroege prijs wisten te behalen gaan plots angst vertonen om met de andere hokgenoten naar buiten te stormen. Het is een eerste aanwijzing dat er iets verkeerd loopt.  Wie deze duiven toch naar buiten jaagt, verergert het probleem. Hou deze duiven in de gaten. Wie geduld heeft kan het volgende doen. Gedwongen rust brengt soms een lichte verbetering, doch zelden een volledige genezing. Een koolhydraat arme voeding is zeker niet uit den boze. Een te veel aan suikers in de spieren kan de aansteker zijn van het minder goed functioneren van het vleugel gewricht, met pijn als gevolg. In het verleden is het ons wel gelukt bij bepaalde scheefvliegers  een verbetering te bewerkstelligen door het toedienen van “DUPHAMOX”(oraal) van Pfizer Animal Health , ¼ tot ½ pilletje ’s morgens en ’s avonds, gedurende 5 dagen. Verder gaven we ook “OCTACOSANOL” een poeder uit tarwekiemolie getrokken, over de met olie bevochtigde granen. Wie geduld heeft wordt zeker beloond voor zijn moeite.
BLUE HEAVEN LOFT : Na acht weken Zware Halve Fond, zonder onderbreking, zijn er toch een paar vaststellingen te doen. Zo zien we dat onze duivinnen het beter doen dan hun gemaal, den doffer. Het zwakke geslacht haalt nog steeds het laken naar zich toe, vooral bij onregelmatige weersomstandigheden. Maar ik weet uit ervaring dat op het einde van het seizoen, wanneer onze duiven op nest zijn gebracht, de doffers ook nog een woordje gaan meespreken.  Trouwens wat zien we nu? Na de laatste vlucht uit Montluçon(532km.) hebben we op alle vlieghokken gestoten pennen gevonden. Ook een eigenaardig verschijnsel dat meerdere duiven gelijktijdig hun eerste pen stoten. Natuurlijk leven ze in gemeenschap en is de wetgeving hier voor ieder één gelijk. Er is geen afwijking in eten nog drinken en ook niet in het wekelijks af te leggen parcours Zware Halve Fond. Maar naar het schijnt doet dit verschijnsel zich ook voor bij Kloosterzusters die ook allen in gemeenschap leven en hun cyclus gelijklopend ervaren. Over het vallen van de eerste pen is al veel verteld. Sommige melkers hebben angst om dergelijke duiven terug in te korven zolang als de terugkerende stoppel niet gans is open gebloeid. Wij geven geen aandacht aan dit verschijnsel, omdat er, over het algemeen, wekelijks  enkele duiven zijn die een pen gaan stoten. Trouwens wie de vleugel niet geregeld opentrekt zal niet eens zien en weten dat er juist een pen is gestoten. En wie hier steeds naar kijkt zal dan ook haast iedere week een paar duiven thuis moeten laten. Het heeft ,in feite, geen zin voor iemand die graag met veel duiven aan de start wil komen. Uit ervaring weten we dat het stoten van pennen en het terug ingroeien ervan normaal geen invloed zal hebben op de te leveren prestaties.
In één van de vorige bijdrage vertelde ik ook dat we op zoek waren naar de oorzaak van het wisselvallig en onregelmatig presteren op BLUE HEAVEN LOFT. Soms met pieken en uitschieters en dan weer met tegenvallende prestaties.  Uiteindelijk en na dagen onderzoek hebben we de vinger kunnen leggen op de open wonde. Via onze Veearts Dokter Raf Herbots werd één van onze vliegduivinnen opgeofferd en naar een Labo gestuurd voor een volledige autopsie. De Wetenschappers aldaar hebben tijd nog moeite gespaard om deze duif binnenste buiten te keren en te onderzoeken op alle virale infecties en bacteriën. En wat bleek nu?  Er werd een isolatie van gisten uit de krop gedaan en er waren sporen van Chlamydophila.  Maar dat hebben ook veel vrouwen die vreemd gaan, vooral zij die veelvuldig van partner wisselen. De meeste onder hen weten zelfs niet eens wat er aan de hand is. Een man die zo’n vrouw treft tijdens zijn jacht zal er vrij vlug last van  hebben. Vooral zij dan die nog steeds met de blote dolk vechten. We leverden deze duif af op Maandag morgen, bij onze Veearts die ze, dezelfde dag, nog doorstuurde naar het Labo. Vrijdag kwam het resultaat uit de bus. Te laat in feite want onze duiven waren toen al onderweg naar Montluçon. We hebben pas Maandag, na terugkeer van de vlucht een behandeling kunnen starten, wegens geneesmiddel, niet voorhanden tijdens het weekend.
Maandag, Dinsdag en tot Woensdagmiddag daar op volgend werd er ingegrepen, en Donderdag hebben we alweer onze duiven ingekorfd en wat zien we ? Een gevoelige verbetering van de prestaties en nagenoeg 60 % prijs, ons streefdoel voor ierdere vlucht. Zo zie je maar dat je nooit de moed moogt opgeven maar dat je moet blijven zoeken naar het falen van je favorieten. Veel melkers zouden hun geduld verliezen en ook het vertrouwen in het kunnen van eigen duiven. De dood heeft altijd wel een oorzaak, dat staat vast.  Wij echter zijn oprecht blij dat er gevonden werd waarom onze vliegploeg tot op heden onregelmatig presteerde, met ups en downs. Intussen hebben we, genadeloos, alle granen en voeding supplementen, die gemakkelijk vatbaar zijn voor schimmels en bederf, uit onze voorraad verwijderd. En van nu af en ook in de toekomst zullen we rekening houden met de zo pas opgedane ervaring. Want zegt het spreekwoord niet :” een ezel stoot zich geen twee keer aan de zelfde steen.” Vrouwen doen dat echter wel. Maar het zijn daarom geen ezels. Een onlangs verschenen publicatie zegt over hen toch het volgende :
“Vrouwen zeggen altijd dat er niets is, terwijl er duidelijk wel iets aan de hand is.”
“ En vrouwen praten altijd veel te veel.”
“Vrouwen vragen ook voortdurend wat mannen denken?”
“En vrouwen proberen ruzies altijd te winnen met tranen.””
“En vrouwen geven nooit toe dat ze fout zijn.
Sinds enkele dagen weten we nu ook dat als je iemand zijn waarheid zegt dat er een grote kans bestaat voor discutie , ruzie en scheldingen met agressie tot gevolg. Wees dus alert en eis niet altijd je gelijk op, het zal je veel zorgen, jalousie, haat en nijd besparen.
Tot binnen twee weken.

Je dienaar

THE LOST SON