We zijn diep onder de indruk en ja, ook de ontgoocheling heeft zich een tijd lang van ons meester gemaakt. De laatste Nationale vlucht(2011) uit Gueret(571 km.), het afsluitstuk van het seizoen 2011, heeft voor BLUE HEAVEN LOFT niet gebracht wat we er van verwacht hadden. Al onze gedane inspanningen en toewijding qua verzorging en begeleiding, werden niet verzilverd.  Wie de perfectie nastreeft moet natuurlijk ook rekening houden met het feit dat alle wegen niet even effen zijn. De verwachte stunt om 2011 te beëindigen is er niet gekomen. Spijtig voor ons en onze duiven,die echt wel klaar waren om het seizoen  op schitterende wijze af te sluiten, maar ook jammer voor jullie die mij lezen. Want het heeft nu geen zin om U uitgebreid te gaan vertellen hoe we twee weken voor de laatste vlucht alles en nog wat hebben gedaan.  Het experiment dat we hebben nagestreefd is niet tot uiting kunnen komen wegens de abnormale vlucht. Naar uitvluchten gaan we niet zoeken, dat zou al te gemakkelijk zijn. Maar duiven die stik kapot thuiskomen en door hun met slijkbedekte poten zakken en aan de drinkpot hangen en onbesuisd blijven drinken…dat duidt toch op een mankement bij de verzorging op de lossing plaats. Je hoeft ons niet te geloven, maar niet alleen van onze kant is er kritiek. Lees even maar wat elders intussen is gepubliceerd. Een collega van ons is hierin overduidelijk als hij schrijft : Gueret is voor velen een nachtmerrie geworden. Gueret was geen sport. Het was alleen maar rampspoed….Vier uur wedstrijd is dat een normale vlucht? De loterij heeft weer haar werk gedaan, dat het een rampvlucht was…neen, dat zetten ze natuurlijk niet op de uitslag. Heel veel manden duiven hadden kennelijk maar weinig drinken gekregen. Als veel duiven thuiskomen met modder aan de poten duidt dit op slechte verzorging!!!  Tot daar een pennenvrucht van iemand die weet wat hij schrijft. Zo horen we verder ook nog overal klachten…maar de wedstrijd krijgt wel zijn verloop. En ja, BLUE HEAVEN LOFT kon niet stunten. We korfden nochtans alles in wat op onze hokken aanwezig was. Dat waren 67 oude duiven(jaarlingen inbegrepen, omdat die samen vliegen), hiertussen 35 testpiloten, ongeleerde zomerjongen van 2010. En ook 70 jonge duiven, hiertussen een 45 tal(derde en vierde ronde) die alleen maar Momignies(110Km) en Soissons(210km) gevlogen hadden.  Maar die samen met de oude duiven getraind hebben, 2 uur daags, tot bij de inkorving. Eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat we alle duiven ’s zaterdags voor de vlucht nog even hebben weggebracht tot nagenoeg 100 kilometer, en bij zonsopgang, rond de klok van zeven ,in vrijheid hebben gesteld. Gueret is een lijdensweg voor hen geworden, ondanks de voorspellingen van een zuidenwind tot 4 Beaufort. Maar momenteel, we zeggen en schrijven 18 september , zijn er nog een tiental niet terug gekeerd. Dat is dan het resultaat van een gewaagd experiment, dat velen van jullie niet zien zitten. Maar als iemand je belt, in volle wedstrijd, iets na 14 u., vanuit Ronse, dat hij een duif van ons heeft opgeraapt, (die niet meer kon vliegen) aan een visvijver, dan vraagt dit toch om uitleg? Ik vroeg de man, die blijkbaar geen duivenmelker was, en die in Gentbrugge woonde, naar het ringnummer van de duif. Hij had de duif al in de koffer van zijn wagen gezet op een stuk gazet en kon me dus het nummer niet direct geven. “Ik zal je SMS sen “ zei de man. En inderdaad, vijf minuten later kreeg ik een bericht. Het betrof een jaarling van ons die mee was op Gueret en kennelijk aan het einde van zijn Latijn was. Ik heb de man teruggebeld en hem gevraagd om de duif goed te laten drinken en wat eten te geven en ze vervolgens op zondag voormiddag weer in vrijheid te stellen. Deze brave man deed precies wat van hem gevraagd werd. En ja, rond de klok van één uur was de duif thuis…Niet kapot gevlogen, nog goed in de spieren en bovendien ook nog levenslustig. Is dit dan toch geen overduidelijk bewijs dat onze duiven geen of onvoldoende water hebben gekregen? Niemand hoeft mij iets wijs te maken, als je meer dan 60 jaar met duiven en vrouwen speelt , weet je precies wel  waar de klepel hangt en waar het schoentje nijpt. Het moet u nu duidelijk zijn dat het experiment dat we beoogden, niet door onze schuld gedeeltelijk is mislukt. Gelukkiglijk hebben we nooit hoog van de toren geblazen maar zijn wel wat teleurgesteld. Je moet dat dan ook begrijpen(het spijt ons ten zeerste)dat we geen verdere uitleg gaan geven. Beter is het, denk ik, dat we van nu af aan  je gaan vertellen, concreet, over alles wat er gebeurt op “BLUE HEAVEN LOFT”…een als het ware van dag tot dag op het duivenhok. Onder U zijn er zeker die hun wenkbrauwen fronsen en zich vragen stellen als ze dit lezen. Wel aan hen geven we het voordeel van de twijfel door hen te laten geloven dat deze laatste vlucht er misschien te veel aan was. Je kent dat…” de laatste loodjes wegen ook het zwaarst.” Wees echter gerust, ons experiment gaat verder. Volgend seizoen doen we een nieuwe poging. We blijven niet stil zitten, ook al hebben we, normaal gezien, niet zoveel jaren meer voor de boeg? Als je einde september 76 wordt, en 20 jaar Taiwan achter de rug, waar we steeds sober en kuis geleefd hebben, ja je leest het goed, is dit misschien wel een voordeel? Niets staat ons dus in de weg om verder te doen op de ingeslagen weg. En ik kan jullie zeggen dat dit alles niets te maken heeft met doping, in tegendeel heeft het alles te zien met een wetenschappelijke benadering van sportduiven. Het is niet voor niets dat we tijdens de wintermaanden 2010 hebben deelgenomen aan twee basiscursussen  ORTHOMOLECULAIRE  VOEDINGSLEER. Wat een geleerde uitdrukking? Wel het is eenvoudig een Educatie die zich specifiek richt op de relatie tussen voeding, ziekte en gezondheid, benaderd vanuit de Orthomoleculaire wetenschap. Meer hierover ten gepaste tijde…    

Intussen is er reeds heel wat gebeurd in “BLUE HEAVEN LOFT”.  Er werd inventaris gemaakt en de nodige verhuizingen van duiven doorgevoerd nog voor dat de grote rui zijn intrede doet. De vierjarige vliegduiven zijn van het hok genomen en werden vervangen door jonge(testpiloten van 2010) en jonge duiven 2011. Deze mutatie gebeurt liefst zo vlug mogelijk. Onze vliegduiven mogen dus geen nestje meer bouwen. Het is meer dan genoeg geweest. Laat ze nu maar genieten van een kommerloze rust… En tegen hen die nu stil glimlachen en heimelijk ook plezier hebben in wat ons is overkomen. Tegen hen zeg ik…laat niets aan het toeval over want in 2012 doen we opnieuw mee, niet om als figurant te spelen maar wel gaan we er weer alles voor doen om wederom bij de betere melkers in de duivensport te behoren. Nu nog kort : onze duiven krijgen momenteel een kuur van minstens een  dag of tien(misschien wel drie weken?) We geven gedurende drie weken EMDOTRIM 10% SOL, aan 3 ml per liter water, dagelijks te verversen en te verkrijgen bij Dokter Veearts Raf Herbots in Velm(Sint Truiden). Het zuivert de duiven maar zorgt er vooral voor dat ze een onberispelijke en ononderbroken verpluiming doormaken en dat vinden we van heel groot belang. En als je dan nog  METHIO-FORTE(Herbots Animal Products) in huis haalt( zorgt voor een zachte pluim) dan zit je goed voor enkele weken…Zo doen wij het ten minste…Want wat goed is blijft normaal wel goed. Wij doen dit al jaren zo…Dus…aan jullie nu om er voordeel uit te halen…

Mijn vrouw zal andermaal niet blij zijn als ze verneemt wat ik  allemaal  weer heb neergeschreven. Maar ja, dat heb je dikwijls bij vrouwen…zijn zij net niet precies als briefomslagen; je steekt er wat in, likt eraan en stuurt ze dan meteen gewoon weer door ? Als je maar weet en onthoudt dat in liefde en oorlog alles is toegelaten! Tot binnen veertien dagen…

THE LOST SON