Terug thuis van weggeweest. Op adem komen was mijn eerste opdracht. Nagenoeg drie weken Taiwan en China, dan doet het deugd om weer in eigen bed te kunnen slapen met in de armen je uitverkorene vrouw, de moeder van mijn 20 jarige dochter Linda.

En de duiven nu in “BLUE HEAVEN LOFT”? Je kan het niet geloven, je zou dat zelf moeten kunnen zien en vaststellen, hoe mijn eega er voor gezorgd heeft dat er niets is kunnen mis- lopen.En onze vliegduiven dan. Je weet dat deze , bij wijze van proef, gekoppeld werden  op Lichtmis dag, de 2de Februari. Wel de eerste dag dat ik terug thuis was , heb ik alle duivinnen van het hok genomen en ondergebracht naar de afdeling van waaruit ze dagelijks worden uitgelaten om te trainen. Sommigen onder hen hadden reeds terug gelegd. In ieder nest hadden we 1 jong voorzien  waar de doffers nog enkele dagen zorg voor moesten dragen.

Intussen zijn de jongen van de vliegduiven ook gespeend en flapperen reeds rond het hok.
Dat is snel gegaan en dat is een eerste verschil en vaststelling in vergelijking met onze jonge duiven van de eerste ronde uit de kwekers(gekoppeld op 20 dec. 2012), die hadden hiervoor 2 tot drie weken langer nodig om rond het hok te gaan vliegen.
De slechte weersomstandigheden ten spijt, hebben we niet nagelaten om onze vliegduiven dagelijks tweemaal te laten trainen. Zonder een vlag of ballonnen te gebruiken vliegen ze momenteel telkens nagenoeg een vol uur.

Begin april hebben we al onze piepers, ook deze van de vliegduiven, plus onze test piloten, ingeënt tegen Paramixo en Herpes met Pharmavac Columbi 2, samengevoegd in één behandeling. De aldus aangepakte jonge duiven en jarige test piloten hebben hier niet de minste last van gehad. In tegendeel, de dag nadien kozen ze reeds gezwind het luchtruim zoals voordien. Tot heden toe lijkt alles Pico-Bello, geen enkele opstoot of uitbraak van E.Colli of Adeno.  Maar dat kan natuurlijk nog komen? Doch met het ouder worden, is de kans hierop toch kleiner. Te meer daar we dagelijks ook het drinkwater verzuren en voedingssupplementen verstrekken die hun immuunsysteem ondersteunen.

Maar ondanks alles onder controle lijkt, hebben we, naar jaarlijkse gewoonte, een microscopisch onderzoek laten doen op vijf dagen lang verzamelde mestmonsters , plus een keeluitstrijkje om wormen, coccidiën en trichomonen op te sporen. Alle onderzochte duiven toonden negatief, op een paar na niet, die enkele zweepdiertjes(tricho) vertoonden. Maar volgens onze Wetenschapper te weinig om zo meteen al te gaan kuren. Buiten dit onderzoek vroegen we ook  om een Bacteriologisch enquête te doen en werd er van iedere duif, op dezelfde afdeling vertoevend, een swap (uitstrijkje) van onder de tong genomen dat ook, individueel, in cultuur werd gezet in een speciaal daarvoor ingericht Laboratorium. Tussen het begin en de uitslag van zo’n onderzoek loopt er nagenoeg een week. Maar zulk een Medische uitslag neemt wel al je twijfels weg. De duiven in “BLUE HEAVEN LOFT” gaven een” negatief “ aan  voor al de mogelijke gedane expertises als : Gisten, Klebsiella, Proteus, Shigella, Chlamydia, Mycoplasma, Salmonella;  behalve voor wat betreft : “Hemolytische streptococcen”. Al onze onderzochte duiven gaven hiervoor “positief”. Na een gesprek met de Specialisten uit het Laboratorium werd er aangeraden om tot een behandeling hiertegen over te gaan.. Wat we dan ook gedaan hebben gedurende de voorgeschreven behandeling van 4 dagen in twee voederbeurten per dag. Maar uit ons gesprek onthielden we ook dat zo’n onderzoek slechts één moment opname inhoudt, waarbij het mogelijk is dat bij een nieuw onderzoek, enkele dagen later, deze test negatief zou kunnen zijn. Maar ja wie gaat er nu nog een tweede onderzoek laten doorvoeren na een aantekening van “positief”? Melker en Wetenschapper kunnen in gemeenschappelijk overleg dan uitmaken of er al dan niet een behandeling moet volgen. En zij die mij lezen en zich zoveel inspanningen getroosten om sterk te spelen, moet ik toch aanraden om zo’n testen te laten uitvoeren.  Nu het nog tijd is vooraleer de allergrootste strijd zich meldt.

Aanzicht: jonge duiven afdeling in Blue Heaven Loft

Afdeling van de vliegduivinnen in Blue Heaven Loft

12 april 2013 : “Blue Heaven Loft”.  Het valt op hoe de duiven trainen. Zowel de duivers als de duivinnen, die nu reeds een 10 tal dagen gescheiden leven, vliegen zowel ’s morgens en ’s avonds gezwind een vol uur. Ze doen dat zonder enige verplichting. Een drietal jaren terug hebben we de oversteek van het dak, zowel aan de voorkant als de achterkant van het hok dicht gemaakt. Dat hebben we nu in het voorjaar van 2013 weer helemaal weggenomen. Is het dat nu , omdat er meer zuurstof op de hokken kan, dat ze zo vliegen en trainen? Of ligt het aan het feit dat onze duiven ook afzonderlijke vrije vluchten kregen, zelfs bij vries temperaturen? Is het dat waar ze nu van profiteren? Ik heb de indruk dat ze zich goed in hun vel voelen. Bij iedere vrijlating stormen ze het hok uit, allemaal te gelijk. In het verleden waren er telkens een paar die twijfelden en gewoon het hok niet uitdurfden. Wat echter wel opvalt is dat onze duiven nog steeds een beetje schichtig zijn. Bij het minste geluid of onheil stuiven ze weg alsof ze achterna gezeten worden door een sperwer of een valk.  Hun drift ontwikkelt zich nu langzamerhand door de scheiding van de geslachten. Vooral bij de duivinnen  is dit te merken . Zo waren we verplicht om hen op te sluiten, telkens ze voldoende gegeten en gedronken hebben. En door dat alles nu precies op wieltjes loopt hebben we ruimschots ook de tijd om water te verversen en eten aan te maken. De doffers worden wederom individueel gevoederd, een dikke soeplepel snoepzaden ’s morgens en een zelfde hoeveelheid Sport Extra Subliem van Versele-Laga ’s avonds, al dan niet aangemaakt met olie en biergist. De vliegduivinnen krijgen geen toegang meer tot hun nestbak waar ze gewoond hebben. Deze worden nu in de gang voor de hokken gevoederd met gelegenheid tot drinken gedurende een half uur, waarna ze terug verhuizen naar hun afdeling en opgesloten worden, individueel, juist voor dat de doffers hun oefenvlucht beëindigd hebben.  Goed nieuws is dat de komende dagen het echt lente gaat worden. Gelegenheid uiteindelijk dus om te gaan rijden en de duiven te lappen. Hierover meer in een volgende bijdrage.

Vandaag telefoon gekregen van een Waalse liefhebber, zijn stem was diep en hees. Hij zat met een probleem en vroeg mij of ik hem kon helpen? Zijn jonge duiven zitten namelijk op twee  identieke hokafdelingen, gewoon gescheiden door een wand. Alle jongen hebben dezelfde leeftijd. Doffers en duivinnen ondereen. De duiven op het ene hok vliegen en trainen telkens 90 minuten lang, terwijl deze van het tweede hok maar 15 minuten rondtoeren. “Hoe hieraan verhelpen?” vroeg de man. Ik heb hem gezegd dat ik van op afstand hier geen deskundig advies kon geven. Maar vermits de verzorging identiek is op de twee afdelingen is er wellicht een probleem met het hok? We hebben hem aangeraden om de duiven te gaan switchen . Een overheveling doen, zodat de duiven van de afdeling waar 90 minuten wordt getraind, overgeplaatst worden naar de afdeling waar ze maar 15 minuten trainen en omgekeerd dus. Vrij vlug en binnen een week gaat de man kunnen zien wat een wijziging er zich zal voordoen en wat de gevolgen hiervan zijn. Ofwel deugt die ene afdeling niet, krijgt die misschien wel minder zon en zuurstof? Ofwel zijn de duiven die niet lang trainen aangetast en sukkelen ze met een of andere ziekte,misschien is die wel latent aanwezig? We houden u verder op de hoogte hierover.
Voor u nog wat gelezen bij Nieuwsblad.be :  Daarom lukt het niet meer in bed. Wetenschappers hebben hierover een studie gemaakt en ik dacht dat de schuld hiervoor meestal te zoeken viel bij de vrouwen. Maar nu blijkt dit anders te zijn… Het falen wordt toegeschreven aan een fysieke of psychologische achtergrond of een combinatie van beiden. Ook Stress zou aan de basis liggen hiervan en kan er voor zorgen dat een man meer hormonen als adrenaline en cortisol produceert, wat de aanmaak van testosteron belemmert. Bovendien is geweten dat Diabetis of ook bepaalde medicatie tegen Hoge Bloeddruk, bij voorbeeld, alsmede antidepressiva en angstremmers, de seksdrive verminderen. Anderzijds is vastgesteld dat overgewicht een nefaste invloed heeft op het testosteron, juist omdat het hormoon geabsorbeerd wordt door het vet. Natuurlijk speelt ouderdom ook een rol. Rijpere mannen die minder testosteron aanmaken en sommigen van hen komen in de zo gezegde “Menopauze” terecht wat gepaard gaat met een laag libido.
Wat ben ik toch een gelukkig man dat ik hier niet mee geconfronteerd word. Wanneer ik deze tekst zag en las, moest ik toch even de wenkbrauwen fronsen. Zeker weten : “ 20 jaar Taiwan hebben mij gaaf en ongerept bewaard” Dat staat buiten kijk!

Uw dienaar

THE LOST SON