Attention: you are now visiting the former Blue Heaven Loft website. This website is not active anymore.
Please click here to visit the NEW BLUE HEAVEN LOFT WEBSITE.
Opgelet: u bezoekt nu de voormalige Blue Heaven Loft-website. Deze website is niet meer actief.
Klik hier voor de vernieuwde BLUE HEAVEN LOFT WEBSITE.
Avertissement: Vous visitez maintenant l'ancien site de Blue Heaven Loft. Ce site n'est plus actif.
Cliquez ici pour ouvrir le nouveau SITE WEB BLUE HEAVEN LOFT.
 
 
 
 
 
 
     
     
 

 


 

 

 

in het Nederlands

en français in English in Deutsch in Chinese
 

« keer terug naar de weblog
 

 Kijken mag maar aanraken niet !...
bericht gepost op donderdag 4 april 2013

Het is warm buiten en windstil. De zon staat hoog aan de blauwe hemel en de temperatuur is tot boven de 25 graden Celsius gestegen. Het is hier volop lente. Bloemen die bloeien , struiken en bomen allemaal met groenen bladeren. En vlinders die huppelend en dansend heen en weer vliegen, het zijn tekenen dat de winter definitief voorbij is. Maar Taipei kent haast geen winter. Zelden zakt de temperatuur er onder de 10 graden…wat een verschil toch met ons in België?

美麗的台灣-日出、日落 !
Taiwan's early morning and sunset
TAIWAN, het Paradijs bij uitstek.
Hier leefde THE LOST SON gedurende 20 jaar.

 

Wandelend, stil lopend langs lanen en straten stel ik vast dat er toch weer heel wat veranderd is sinds we dit eiland verlieten, nu een goede 10 jaar terug. Buildings met appartementen en bureelruimtes ten alle kanten. Alles is ook duurder geworden, ook het leven, maar de salarissen bleven stabiel. Hoelang ze dat nog kunnen volhouden is vooralsnog de vraag? En toch blijven de Restaurants druk bezochte plaatsen. Je kan  er gewoon niet aan uit  als buitenlander wanneer je hier allemaal mee geconfronteerd wordt.
Daags nadien dan: genietend van het mooie weer op een stille zondag morgen, snuif ik de vochtige ,warme lucht naar binnen. Straten liggen er verlaten bij, het drukkend verkeer en de massale volksverplaatsing van iedere dag is nog niet op gang gekomen. Toch is het hier vroeg dag (5u.AM). Maar ’s avonds valt de duisternis ook veel eerder in dan bij ons in België (18u.PM). Heeft natuurlijk te maken met de nabijheid van de evenaar. Hongkong en Singapore liggen er nog dichter bij. Hebben dus een tropisch warm klimaat. Het voelt er zwoel en benauwd aan op dagen dat de temperatuur er boven de 30 graden stijgt.

Alle ontwikkeling en uitbreiding ten spijt is de schoonheid van het zwakke geslacht op dit Paradijselijk eiland onaangeroerd en intact gebleven. De natuur waarschijnlijk die er voor zorgt dat het vrouwelijk schoon weelderig mooi voort bloeit? Je moet als man bijna blind zijn als je dat niet ziet, niet bewondert en hiervan niet kunt genieten.
De duivensport in Taiwan is zich meer gaan lokaliseren. Beide federaties(CRPA en THPA) hebben minder macht en controle hierover gekregen. Maar wat het spel en de inzetten betreft is hier weinig veranderd. Haast geen Clubs meer te vinden die hun vluchten over het land organiseren.  Bijna allemaal, niet alleen in ‘ Noorden, ’t zuiden en in midden Taiwan, ook de oost-en de Westkant vliegen over zee. Een reden hiervoor is dat de duiven(over zee vliegend) niet meer opgevangen kunnen worden in de valleien tussen het gebergte, wat het hele gebeuren kon vervalsen. Nu doet de zee haar natuurlijke schifting en die is niet gering. Maar dat speelt dan weer in de kaart van de echte gokkers die alleen maar uit zijn op groot geld gewin. Zij dragen eliminatie en de natuurlijke uitschakeling bij het vliegen over zee, hoog in hun vaandel. Het voorbije weekend nog in het zuiden van Taiwan: aan de start voordien en bij aanvang meer dan 8.000 duiven. Nu, na de derde van de vijf laatste vluchten, nog 88 duiven in koers. En geen sprake van om te stoppen en het grote geld te verdelen. Volgende weekend wordt er opnieuw gevlogen en dat gaat zo door tot zolang er nog meer dan 50 duiven kunnen deelnemen. Het beoogde doel wordt praktisch altijd bereikt : verdeling van de immense inzetten onder de weinig gegadigden, gelukzakken zou ik maar zeggen. Toch wordt ook in Taiwan nog uitgekeken en is men steeds op zoek naar ervaren Belgische/Nederlandse duiven die bewijzen van hun kunnen hebben getoond, zwart op wit.

Bezoekers krijgen uitleg in
Blue Heaven Loft
Ondanks de gure weers-
omstandigheden wordt er flink
getraind in Blue Heaven Loft

De tendens en het verloop van het scenario tussen aanbieding, kopen, betalen en levering is wat gewijzigd. De invoer van duiven uit de Europese Unie   was tot over enkele  maanden niet toegelaten in Taiwan. Nu is er dus wel terug een versoepeling maar wordt het probleem echt wel verlegd bij de Belgische verkoper die zijn duiven verplicht moet afstaan aan een Quarantaine beheerder alvorens ze naar Taiwan kunnen worden verscheept. Duiven die naar Taiwan moeten ,gaan  voor een drietal weken in Quarantaine op Belgisch grondgebied. De Taiwanese overheid heeft een heilige schrik om besmette dieren  het land te laten binnen komen. Geruchten doen zelfs de ronde dat de Taiwanese Autoriteiten op zoek zouden zijn naar een geschikte plaats, om , na de Belgische Quarantaine, nog een bijkomend verblijf in afzondering op te starten op Taiwanees grondgebied.  De fondsen hiervoor zijn aanwezig. Maar dat zou gaan inhouden dat er tussen verkoop en aanlevering 6 weken zouden komen te liggen. En dat zou weleens catastrofaal kunnen zijn voor de import van duiven hier, komende vanuit Europa. Het is bijlange nog niet zo ver, maar je kent dat, waar rook is, is er gewoonlijk ook vuur.

19 maart 2013, op de retour vlucht naar Beijing dan. Hoofdstad van China, op het vaste land gelegen  , heeft  men dan weer andere tradities en klimatologische verschillen. Het weer en de temperaturen zijn ongeveer te vergelijken met wat wij dezer dagen in België voorgeschoteld  krijgen. 20 maart: Beijing onder sneeuw met hier boven op dan nog de zware pollutie waar de hoofdstad van China geregeld erg veel last van blijkt te ondervinden.  Gelukkig voor de inwoners echter dat het langzamerhand warmer gaat worden door dat de zon wat meer gaat schijnen en voor een aanzienlijke pollutie vermindering gaat zorgen, dat wijzen sommige statistieken toch uit.
De “ONE LOFT” races in China doen het voorlopig nog goed. Ook Europa neemt deel aan deze jaarlijkse confrontaties. Dat, ondanks sommige geruchten dat er af en toe manipulatie bij te pas komt. Ik ken hokken uit Europa die in het thuisland normaal, gewoon meevliegen, maar hier in China zich in de schijnwerpers weten te plaatsen. Waaraan zou dat kunnen liggen? Een ander aanpak, verschillende voorbereiding, afscherming van de buitenwereld, geen contact met andere duiven? Wie zal het zeggen? We hebben er het gissen naar. Maar denk vooral maar niet dat we alles weten over onze duiven en wat er in hun kopje omgaat eens dat ze op de lossingplaats in vrijheid worden gesteld.
De Duivensport  in China maakt het goed. Is in volle ontwikkeling. De weg naar Europa hebben de Chinezen al jaren ontdekt. De jacht naar Superduiven is open en kent zijn hoogtepunten. Vraag en aanbod zijn hier vaak niet in evenwicht. Het persoonlijk “Ego” en de angst voor gezichtsverlies spelen hierin dikwijls een niet onbelangrijke rol.

Het heengaan en afscheid van een vriend :
Onze vriend P.T. uit Duitsland…geboren 9-02-1936 is niet meer… Begin vorige week(19-03-2013) verloor hij de strijd tegen een ongeneeslijke ziekte , en dat terwijl wij, duizenden kilometers  van huis nog genoten van gezellige tussen doortjes. Het noodlot sloeg toe en het nieuws hierover viel in als een bom.  Ergens diep in mij voelde ik plots de angst voor de toekomst. Het verlies van deze  trouwe vriend   kwam hard aan. En dat doet wat met een mens. Te meer daar hij samen met mij een paar jaar in Taiwan had doorgebracht.  Mijn vriend Peter, ja hij ook ontdekte daar het Paradijs op aarde. We hadden beiden dezelfde hobby’s. De liefde voor duiven en vrouwen is  nooit ver weg geweest  . Met hem hebben we uren zitten praten over duiven. Nooit keek hij op tegen een investering in Superduiven. Samen met hem bezocht ik zowat alle topkolonies in België  en niet zelden kocht hij wat bij hem in de smaak viel.  Menigmaal waren we te gast bij wijlen Jan Grondelaers, de Familie Houben,  Norbert Norman,  Gerard Vanhee  , Maurice Delbar, Oscar De Vriendt…en later ook
de familie Herbots  vielen bij hem in de smaak. Hij was bekend voor zijn sterk inzicht, zijn scherpzinnigheid zorgde ervoor dat hij al vroeg uitgroeide als één van de betere melkers in Duitsland. Ik was getuige bij zijn huwelijk met Jukie, een beeld mooie vrouw uit Taiwan. Dat was echte liefde…en die bestaat zolang geven en nemen maar in evenwicht blijven, hiervan ben ik ten zeerste overtuigd. Maar in een relatie moet men leren leven met wat er zich afspeelt. In mijn 20 jaar Taiwan is het mij niet één keer maar verschillende malen overkomen dat ik gedwongen werd om mijn gevoelens te uiten met: “Ik weet wat ik wil en jij kunt mij niet geven wat ik wil, en ik kan jou niet geven wat jij wilt.” En dat was dan telkens het einde en de schipbreuk van zo’n relatie… Ook mijn vriend Peter kon hierover meepraten en uitleg verstrekken. Dat zal spijtig nu niet meer gaan. Het ga je goed mijn vriend. Vergeten doe ik je nooit.

Uw dienaar

THE LOST SON



 
 
 
  stuur uw reactie

« keer terug naar de weblog

 


© 2004 Michel Vanlint
Michel Vanlint
Bogaerdenstraat 33 / 3440 Zoutleeuw
Tel: +32(0)475 75 79 58 / Fax : +32(0)11 69 66 78
Email : michel@vanlint.be
Nedstat Basic - Gratis web site statistieken
Eigen homepage website teller