“Wat goed is voor vrouwen is slecht voor mannen...”
 

Met de duiven in BLUE HEAVEN LOFT verloopt alles naar wens. Het mooie weer van de laatste dagen heeft ook bij ons zijn effect niet gemist. Alle vliegduiven en het stel late jongen 2010 hebben we een paar maal weggebracht. Tussendoor hebben we ze allen ook vrij gemaakt van Ectoparasieten, en dat met één enkele druppel . Dat gebeurde met een nieuw product dat me was afgeleverd. Natuurlijk vraag ik dan ook altijd eerst naar tekst en uitleg. En die kreeg ik en is als volgt samen te vatten. Door de strenge controles van het FAVV zijn er heel wat clandestiene geneesmiddelen(zoals de ivermectines) uit de markt verdwenen. Apotheker Jorissen kreeg veel vraag naar een veilig en doeltreffend middel tegen parasieten dat niet als geneesmiddel moet voorgeschreven worden, zoals de meeste druppels tegenwoordig zijn. Hij maakte een nieuw ECTOPARASIETEN preparaat op basis van aromaten en afgeleiden van de bepaalde planten. Het weert al de uitwendige parasieten. Geeft dus een daadwerkelijke bescherming. De aromaten hebben bovendien een tonisch effect. Het mag dus gerust voor een vlucht worden aangebracht. Een keer per maand een druppel op de rug is voldoende. Het wordt voorlopig niet gecommercialiseerd via Comed.  Die houden zich eigenlijk momenteel enkel nog bezig met het maken van nutriceutica waar ze kennelijk hun handen meer dan vol mee hebben. De duiven verdragen deze druppels goed in zo verre dat we ze, de dag nadien, reeds zijn gaan lappen.

Intussen maakt mijn vrouw zich zorgen. Ze voelt zich de laatste tijd wat vermoeid en heeft wat spierpijnen. Ik heb van haar nooit gehoord dat er wat scheelde. Komt misschien ook door de Stress, wie weet? Ja, met zo’n man in huis is dat best wel mogelijk. Een beetje paniek dus thuis. Vooral langs mijn kant…Als je nooit ziek geweest bent, nooit medicijnen geslikt of antibiotica genomen, ja, dan is deze paniek wel een beetje te verklaren. Wij naar de dokter dus. Een vrouwelijke arts van ongeveer 45 jaar die ons familie dossier bijhoudt. Ik lig met haar altijd in de clinch omdat ik steeds voor ingenomen ben met alles wat ze voorschrijft. En deze keer was dat niet anders. Probleem uitgelegd, bloeddruk genomen en nieuwsgierig toegekeken. “Je bloeddruk is veel te hoog”, zei ze toen tegen mijn vrouw. “Ik zal je wat voorschrijven”.”Wat dokter?” vroeg ik. “Iets goeds!” zei ze toen,”dat uw vrouw terug in orde moet brengen.” Ondertussen had ze mij een voorschrift toegeschoven. Ik was totaal verrast door de naam van het product dat mijn vrouw voor lange tijd zou moeten nemen. Het ging om een bloed verdunner. Ik kon het niet laten om ten aanval te gaan en zei:” Mevrouw, kent U dat product wel heel goed? En ken je ook de bijwerkingen en/of de neven verschijnselen?” “ Natuurlijk “ zei ze fier als een gieter.”Anders zou ik het haar toch niet voorschrijven.” Ik zei nog :”Wetenschap en praktijk zijn soms in strijd met mekaar , trouwens dit product, bij mannen toegediend, heeft gevolgen voor hun mannelijkheid.””Dat is niet bewezen” klonk het vastberaden.”Ik ben er zeker van “ zei ik nog. “Maar voor wat mijn vrouw betreft wil ik U nu nog graag het voordeel van de twijfel gunnen, doch binnen de maand zijn we hier terug en ga ik U effectief ook vertellen hoe het met haar gesteld is,”kijkend naar mijn vrouw die er zo maar bij zat precies als het vijfde wiel aan de wagen. “O.K.” zei ze nog,” bedankt en tot ziens.” En weg waren we … Een maand later nu…Wij terug naar de dokter. “En”, zei ze ?...Hoe is het ermee?” Niet te vlug” zei ik, wijl ze haar stethoscoop en bloeddruk meter al in de hand had en de arm van mijn vrouw vastgreep. Een poos later :”Zie je wel dat ik gelijk heb” klonk het opeens,”12 over 8 , dat is perfect.” “Ho…Ho…Ho…, niet te vlug victorie kraaien!...”Zal ik je eens wat zeggen? Je hebt mijn vrouw geholpen, dat klopt.”Maar” ging ik met klem verder, “ hier ben ik nu het slachtoffer van geworden.””Hoezo dan, alles is nu toch prima met haar!” Ik kon het niet langer uithouden, bedwong me nog even, maar flapte het er toen uit : “ Maar haar LIBIDO is verminderd en hoe moet ik nu aan mijn trekken geraken? Je ga me toch niet verplichten om terug naar Taiwan te vliegen op zoek naar een tweede, even goed als deze hier, maar… bestaan die nog wel? Dat gaat me opnieuw 20 jaar kosten, zoals de vorige keer, en dan ben ik kort bij de 100? Het was even stil.”Ja,ja” zei ze toen. Dit klonk voor mij als een bevestiging van hetgeen ik zojuist op tafel wierp! “Je gaat hier toch moeten mee leren leven”, zei ze nog. Ik knikte, maar instemmen hiermee kon ik niet. Met weemoed in mijn stem :”Dokter, de rekening a.u.b.”. Ik betaalde en was weg. Mijn vrouw volgde mij…samen liepen we die dag naar huis, arm in arm, zonder een woord te spreken. Pas toen de deur van ons huis met een klap achter ons dicht sloeg hoorde ik de haan voor de derde keer kraaien….Wat kan het leven soms hard zijn?

Onze mening over herkenningspunten: Niets of weinig toch is bekend hierover! Maar wat anderen hier ook mogen over denken, wij geloven echt dat onze duiven herkenningspunten aandoen bij het naar huiskeren van de vluchten. Vooral oude duiven, ervaren kleppers, die bij weer en wind de terugweg naar huis moeten vinden. Bij ons zijn dat duiven die meer dan 20 prijsvluchten van boven de 450 Km., per jaar, in de vleugels hebben. Wel deze duiven hebben zeker en vast onderweg herkenningspunten. Het bewijs : Een paar jaar terug mocht er niet gespeeld worden vanuit Frankrijk wegens de Vogelpest. De KBDB bood dan maar vluchten aan, als alternatief, vanuit Duitsland. We stonden wantrouwig hier tegenover. Maar wat doet je als spelmaker anders? Ondanks ons vermoeden en ook vrees hebben we toch een paar keer gaan deelnemen, zowel met de jonge-als met de oude duiven, op vluchten dus vanuit het Oosten (Duitsland) georganiseerd. Het resultaat nu : onze jonge duiven kwamen eerst toe en wel recht vanuit het Oosten. Wijl de oude duiven op zich lieten wachten. Minuten later kwamen ze toe, vanwaar denk je ? Allemaal vanuit het Zuiden (Frankrijk), de eerste twee alleen , maar nadien in groepjes van 2 tot 4 duiven samen. Deze duiven, geroutineerd als ze zijn, kozen dus wel, zoals de jonge duiven, de richting naar het Westen. Met dit verschil dat de oude duiven de vluchtlijn zijn gaan opzoeken langs waar ze iedere week huiswaarts toe komen. Wie dit niet gelooft….de toekomst zal dit nog wel uitwijzen. Wie met weinig duiven speelt kan zo iets moeilijk in beeld krijgen. Maar wie graag met veel duiven vliegt en speelt, zoals wij, kan dit zwart op wit vaststellen. Het is dus niet steeds een nadeel om met veel duiven aan de start te komen. Trouwens, en dat weten wij reeds sinds lang : Een oorlog wordt nooit gewonnen met een bataljon soldaten maar wel met een gans leger. Wie leeft zal het zien en meemaken…

Over witte handschoenen, natte zweethanden en nog veel meer vertel ik je de volgende keer, want dan zijn we er weer.

THE LOST SON